Mijn eigen verhaal

Regelmatig zat ik met mijn handen in het haar en was het chaos thuis.
Boze buien, driftbuien, gooien met deuren, grote mond, schreeuwen, hard praten, discussiëren en erg aanwezig zijn. Ik begreep zo weinig van het gedrag van 1 van mijn zoons.
In dit blog vertel ik je meer hoe we van chaos naar harmonie en verbinding zijn gegaan.
Mijn zoon is een hooggevoelig kind. Heldervoelend- en ziend. Hij heeft een sterke wil, is ondernemend en avontuurlijk en vaak op zoek naar prikkels en nieuwe dingen om te leren. Leren uit de boeken is niet zijn favoriete onderdeel. Hij leert liever door ervaringen en door te doen. Tegelijkertijd wordt hij soms ook overvoerd door prikkels en heeft hij ontspanning en rust nodig. Hij leeft het liefst vanuit zijn intuïtie en vindt het niet fijn als er hem dingen opgelegd worden.
Ik kan inmiddels genieten van zijn sterke wil. Ik denk dat dit hem erg zal helpen in zijn leven. Maar wat is dat anders geweest. Vaak was ik in strijd met hem en totaal uit verbinding. Ik zat soms letterlijk met mijn handen in het haar.
Dagelijks was er strijd binnen ons gezin. Zijn buien waren van invloed op het gezinsleven. Vaak liepen we op onze tenen. ‘Als er maar weer geen woede uitbarsting komt’’, dacht ik vaak. En niet alleen ik, maar ook mijn man en zijn broers.
Vaak begreep ik niets van zijn gedrag en was ik bang voor de strijd die er weer komen ging.
Hij was alsof hij altijd wilde strijden en ik ging deze strijd ook aan met hem. Het voelde alsof hij het me bewust moeilijk wilde maken. Ik begreep hem niet en ik gooide hierdoor vaak olie op het vuur en zat hem teveel op zijn huid. Regelmatig was ik in tranen en helemaal uit verbinding met hem.
Het is uiteraard nooit zo dat een kind het met zijn gedrag jou het leven zuur wil maken. Er zit altijd iets onder dat gedrag. Een kind wil het altijd goed doen voor zijn ouders, daar mag je vanuit gaan.
Met alle dankbaarheid die ik in me heb, kan ik zeggen dat we weer in verbinding zijn en dat er geen chaos meer is. Er is rust en harmonie. Ik zal je meenemen in mijn verhaal..
Nadat ik me meer, o.a. tijdens mijn studie, ben gaan verdiepen in de wereld van prikkels en hooggevoelige kinderen (met een sterke wil), ging ik steeds meer en meer zijn gedrag begrijpen en herkennen wanneer hij zocht naar prikkels en wanneer hij overvoerd werd door prikkels. Deze balans is vaak moeilijk te vinden bij kinderen die hooggevoelig zijn, maar tevens ook een sterke wil hebben en zoeken naar prikkels. Kinderen herkennen dit vaak nog niet bij zichzelf en hebben hun omgeving nodig. Ze kunnen zelf nog niet reguleren. Dit leren ze van hun omgeving en vooral van hun ouders.
Door dit te gaan onderzoeken, begreep ik en herkende ik wat er bij hem gebeurde. Ik werd me ervan bewust dat hij mij niet het leven zuur wilde maken, maar dat er iets gebeurde bij hem en hij ons als ouders nodig had. Ik en mijn man zijn kritisch gaan kijken naar ons eigen handelen en hebben dit aangepast. Met vallen en opstaan, maar ik merkte direct dat er meer rust kwam.
Steeds meer kreeg hij het gevoel dat hij begrepen werd. Dat hij niet degene is die altijd alles fout deed. Dit was namelijk wat hij ook vaak benoemde: Dat hij altijd alles fout deed en dat ik zijn broers liever vond. Ik en mijn man zaten hem tenslotte ook veel op zijn huid.
Je komt namelijk in een vicieuze cirkel van steeds maar mopperen en boos zijn. Dit doet de eigenwaarde van je kind geen goed, maar tegelijkertijd weet je als ouder ook niet alle antwoorden.
Er zijn verschillende oorzaken waarom een hoog sensitief kind met een sterke wil steeds weer in het rood schiet en uit balans raakt. Namelijk door trauma, het kind staat dan continue in een verhoogde staat van alertheid, niet geremde reflexen, spanningen, bijv. op school of thuis of hechtingsproblematiek. In ons geval was de chaos thuis een grote oorzaak.
Samen met mijn zoon heb ik gekeken naar herkenningspunten. Wat zie ik bij hem en wat merkt hij bij zichzelf? Waar ontspant hij van en wat kan hij zelf doen en waar kan ik hem bij helpen?
Hierdoor kon ik er op in spelen op een juiste manier. Hier stelde we een plannetje voor op. Het gaf me zekerheid en handvaten, maar dit gold ook voor hem. Ik begreep ineens zijn gedrag! En weet je, het plannetje is niet eens vaak nodig geweest. Het gaf hem dus rust en hij voelde begrip. Door hem daarnaast ook energetisch te behandelen, was er weer balans bij hem.
Hij had lange tijd niet de ruimte gekregen om zijn emoties (op een juiste manier) te uiten. Onverwerkte emoties of niet geuite emoties kunnen zich vastzetten in je lichaam. Hierdoor kunnen er allerlei klachten ontstaan. Deze waren ook aanwezig bij hem. Hoofdpijn, buikpijn, misselijkheid etc. Iedere ochtend begon hij vermoeid en boos aan zijn dag.
Door met de energie van zijn lichaam te werken en dingen ‘op te ruimen’ , ontstond er weer ruimte in zijn lichaam. Door met homeopatische middelen te werken, werden afvalstoffen afgevoerd. Deze kunnen namelijk ook klachten veroorzaken en de prikkelverwerking blokkeren.
Maar daarnaast is er nog een belangrijk punt dat ik niet genoemd heb, maar een zeer belangrijk onderdeel is.
Ik ging kijken in de spiegel die hij me voor hield.
Het is namelijk zo dat kinderen met hun gedrag, dat jou raakt, iets spiegelen van jou. Ze houden een spiegel voor en willen jou iets laten zien waar jij je bewust van mag worden. Ze raken pijnpunten van jou aan. Gedragingen van jouw kind kunnen jouw dus ontzettend triggeren.
Ik besefte me dat zijn gedrag mij spiegelde. Het triggerde mij namelijk enorm. Ik liet hier iets liggen…Door me bewust te worden van deze triggers en de oorsprong hiervan en te werken aan de pijnpunten en trauma’s ontstond er steeds meer innerlijke rust. Niet alleen bij mij, maar ook bij hem.
Door zelfcompassie, goed voor mezelf zorgen en aandacht voor mijn innerlijk kind, is er rust en kan ik dingen beter dragen.
Het grappige is dat de keren dat ik weer bepaalde gedragingen terug zie die me triggeren of raken, ik me nu altijd afvraag; oké, waar mag ik nog naar kijken?
Het is zo fantastisch om op deze manier naar je kind te kunnen kijken.
Ik weet niet of je het merkt, maar we zitten in een tijd waarin er een verschuiving aan het plaats vinden is. We zijn door de tijd heen, uit ons hoofd gaan leven en deze mooie, gevoelige, wijze, intuïtieve kinderen laten onze zien, dat we weer meer vanuit ons hart mogen leven. Keuzes met ons hart mogen maken, i.p.v. met ons hoofd.
Het afgelopen half jaar zat ik in een geweldig traject, waarin ik met behulp van een coach, aan de slag ging met innerlijk werk en traumarealese. Waar o.a. naar voren kwam, dat ik diepgeworteld een gevoel had van niet goed genoeg zijn en onzekerheid. Door trauma (deze kunnen groot en klein zijn) was ik in de bevriezing terecht gekomen. Je zenuwstelsel reageert op dreigende situaties door te vluchten, vechten of bevriezen. Die eerste twee zijn bij een kind meestal niet mogelijk. Ze zijn afhankelijk van hun omgeving. Daarom gebeurt vaak het derde. Het bevriezen. Wordt het niet goed verwerkt, dan blijft deze energie in het zenuwstelsel hangen. Bij allerlei situaties worden deze pijnpunten getriggerd en jouw zenuwstelsel reageert hier dus op. Zo zijn onverwerkte emoties het grootste energieverlies voor het lichaam. Ik was altijd moe..
Tijdens het traject ontstond er steeds meer innerlijk rust bij mij, en ook bij hem. Ik ‘keek’ dingen aan. Ging ze niet meer uit de weg en ruimde op. Verwerkte het.
En af en toe kwam het gedrag bij mijn zoon weer naar voren. Dan bewoog ik weer ergens van weg, weet ik nu. Mijn innerlijke kind ‘schreeuwde’ soms om aandacht en ook mijn zoon schreeuwde letterlijk om aandacht. Worden je pijnpunten geraakt en heb je geen aandacht voor je innerlijke kind, dan reageer je niet als gezonde volwassene op deze situatie, maar als het gekwetste kind. Mijn zoon hield mij vaak deze spiegel voor. Keek ik het niet aan, dan kon ik ook niet als gezonde volwassene op deze situatie reageren.
Een kind heeft zijn eigen pad te gaan en zijn eigen stukken, maar raakt het gedrag van je kind je, dan zegt het iets over je eigen proces.
Mijn blijft dat kind dat graag geprikkeld wordt. Het is een bepaalde voeding die hij nodig heeft. Hij weet wat hij graag wil en niet wil. Hij wil graag ontdekken, maar ook een stukje eigen regie hebben. Eigen keuzes maken. De ruimte hebben.
Maar…..Hij hoeft niet meer te strijden. En ik hoef niet meer te strijden. En dat maakt het verschil. Hij is nu het kind dat zich begrepen, gezien voelt. Meer rust ervaart en mag zijn wie hij is. Ik begrijp mezelf nu en kan mijn eigen emoties reguleren. Ik kan de gezonde volwassene zijn en ben weer ‘gezakt’ in mijn lichaam. Door de bevriezing zat ik op slot. Had geen lichaamsbewustzijn en mijn hart stond niet open. Ik stopte mijn emoties ver weg en dacht altijd ‘sterk’ te moeten zijn. Dat betekende voor mij vooral; emoties niet tonen, maar doorgaan.
En uiteraard hebben mijn zoon en ik nog wel onze botsinkjes. Dat hoort erbij. Het is oké. Als dat gebeurt kan de verbinding altijd hersteld worden door bijvoorbeeld sorry te zeggen.
Intens dankbaar ben ik voor wat hij mij allemaal heeft laten ‘zien’.
Het bijzondere is dat ik nu in mijn praktijk ouders mag helpen met dit proces! Een proces naar meer balans, kracht, verbinding en ik geef een stevige basis mee.
Ik heb inmiddels de kennis om dit te doen, maar wat het krachtiger maakt, ook de ervaring als ouder. Ik weet hoe het kan zijn, hoe dit voelt, maar ook hoe het anders kan zijn! Ik kijk naar de prikkelverwerking, breng balans in het energetisch lichaam, maar kijk ook graag met ouders een laagje dieper. Een kind met een sterke wil, hoeft namelijk totaal geen probleem te zijn. Waardoor is dit dan zo uit balans? Ik help het kind en ouders om de balans weer terug te brengen en we nemen samen een kijkje in de belevingswereld van het kind.
Als ik ouders in mijn praktijk ontvang die hulp vragen, dan ben ik zo blij voor deze ouders. Je hoeft het namelijk niet alleen te doen. Veel ouders beseffen zich niet hoe krachtig het is dat ze naar iemand toestappen en om hulp vragen. Ze maken hiermee de weg voor zichzelf en hun kind(eren) vrij om meer rust, verbinding en harmonie te mogen ervaren.
Misschien herken je dingen uit dit blog en wil je graag verandering in jouw situatie.
Neem dan gerust contact met me op voor een gratis telefonische kennismakingsgesprek.